κ. Αρβανιτόπουλε έχετε δίκιο, εσείς μας κάνατε όλους όμηρους!

 

κ. Αρβανιτόπουλε έχετε δίκιο, εσείς μας κάνατε όλους όμηρους!

 Η κυβέρνηση έχει απόλυτο δίκιο, μας μετέτρεψε όλους τους μαθητές σε όμηρους. Α’, Β’, Γ’ Γυμνασίου και Λυκείου θα καλεστούν από του χρόνου να δουλέψουν με λιγότερους καθηγητές, καθηγητές σε αστάθεια, μεγαλύτερα τμήματα. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες ομηρίας, εμείς, η φετινή Β’ Λυκείου θα καλεστούμε να γράψουμε Πανελλήνιες εξετάσεις και όχι μόνο εμείς αλλά και όλοι οι υπόλοιποι από εδώ και πέρα.

 Αλλά δεν είμαστε οι μόνοι που είμαστε όμηροι, είναι και οι καθηγητές μας που θα καλεστούν να κάνουν κάθε χρόνο το γύρο της Ελλάδας όχι όμως για 80 ημέρες αλλά για 365. Τον ένα χρόνο στην Αθήνα, μετά στο Κιλκίς, μετά στην Κρήτη, στο Πήλιο, στα Ιωάννινα. Και ακόμα γύρω στους 20.000 καθηγητές θα βρεθούν άνεργοι ως υπεράριθμοι (άσχετα αν φέτος είχαμε βρεθεί πολύ συχνά με ελλείψεις και κενά ακόμα και στη Γ’ Λυκείου).

 Βέβαια θα μου πείτε τι μας νοιάζει εμάς τους μαθητές τι θα κάνουν οι καθηγητές. Μας νοιάζει γιατί είναι αυτοί που μας μεταφέρουν τη γνώση και αποτελούν πρόσωπα που καλούμαστε να «συζήσουμε» για αρκετά χρόνια. Αλλά ακόμα και αν πολλοί από εσάς δεν συμμερίζονται αυτήν την άποψη σκεφτείτε ένα πράγμα, μαζί είμαστε όμηροι και μόνο μαζί μπορούμε να ελευθερωθούμε.

 Και εσείς συμμαθητές μας που φέτος δίνετε πανελλήνιες και έχετε περάσει έναν ολόκληρο χρόνο πάνω από ένα βιβλίο και εσείς όμηροι είστε και ίσως αν μπορούμε να πούμε «πιο» όμηροι από όλους μας γιατί είστε αυτοί πού χρησιμοποιήστε σαν πρώτη γραμμή άμυνας για τη συνέχιση της ομηρίας εμάς των υπολοίπων. Σας βάζουν απέναντι από τους συμμαθητές σας, απέναντι από τους καθηγητές σας απέναντι από την εκπαίδευση ολόκληρη. Όμως όπως στα δικά μας χέρια είναι να σπάσουμε την ομηρία μας στα δικά σας είναι να σπάσετε τη δικιά σας. Γιατί εμείς κατανοούμε τον κόπο σας και μέσα σε εσάς βλέπουμε τους εαυτούς μας σε λίγα χρόνια. Όμως τώρα παίζεται κάτι εξίσου σημαντικό με τους δικού σας αγώνες και προσπάθειες, παίζετε το μέλλον της εκπαίδευσης, το δικό μας μέλλον. Και ας βρεθείτε μαζί μας και όχι απέναντι εκεί που σας θέλουν.

 Μονό όλοι μαζί μπορούμε να σπάσουμε την ομηρία μας. Γιατί όλους μαζί μας έχουνε δεμένους. Γιατί εδώ δεν παίζετε τίποτα λιγότερο από το μέλλον μας.

Νικόλας Καβακλής, μαθητής Β’ Λυκείου