Εάν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις, των Λάζαρου Ασμή και Χ.Μιχοπούλου

 

 «Εάν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις»

Την Τρίτη δόθηκε μια ξεκάθαρη απάντηση απ’ τον εκπαιδευτικό κλάδο. Βροντοφώναξε «ναι» στην απεργία μέσα απ’ τις γενικές συνελεύσεις, παρότι είχε τα χαρτιά της επιστράτευσης στα χέρια του. Την Τετάρτη στην γενική συνέλευση ΤΩΝ ΠΡΟΈΔΡΩΝ των ΕΛΜΕ, η πρόταση της απεργίας υπερψηφίστηκε πανηγυρικά με 92%.

 Όμως εκεί τελείωσε το πανηγύρι! Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ έθεσε το ερώτημα «εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την απεργία ή όχι». Και επειδή λέει δεν βγήκε με αυξημένη πλειοψηφία το «ναι», αναστέλλεται η απεργία. Καθίστε ρε παιδιά! Με δεδομένη την ισχυρή εντολή της βάσης για απεργία δεν χρειάζεσαι μια αυξημένη πλειοψηφία, που να λέει ότι «δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις». Αυτό το χρειάζεσαι έστω και σαν επίφαση  για να μπορείς  να αναστείλεις την απεργία. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια χειρουργικού τύπου ερμηνεία της απόφασης των προέδρων. Έπρεπε να μην απεργήσουμε και βρήκαμε τον τρόπο.

 Γιατί σύρθηκε ο καθηγητικός κλάδος στις γενικές συνελεύσεις; Για να εγκρίνει μια απεργία για συμβολικούς λόγους; Από πότε έχουμε αυτή την πολυτέλεια να οργανώνουμε κινηματικές φιέστες.

Ο κόσμος έδειξε την κινηματική διάθεση με το παραπάνω. Ήταν πλέον υπόθεση μιας πεφωτισμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας να το μετατρέψει σε δράση. Και εκεί υπήρξε το έλλειμμα. Εσείς κύριοι της ΟΛΜΕ δεν έχετε ακούσει τον στιχουργό που λέει «εάν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις». Και αφού φοβάστε μήπως καείτε γιατί το παίζεται επαναστάτες.

Δεν λέμε ότι δεν είχαμε και εμείς τις αμφιβολίες μας, εάν θα μπορούσαμε να σπάσουμε την επιστράτευση μαζικά αποφεύγοντας να την πληρώσουν κάποιοι. Αυτό θα διαφαινόταν στην προσπάθεια πρακτικής οργάνωσης της απεργίας. Οι όποιες αμφιβολίες όμως θα έπρεπε να εκφραστούν νωρίτερα ή τουλάχιστον να ζητηθεί αργότερα  απ’ τις γενικές συνελεύσεις να εγγυηθούν την διάθεση για μαζική ανυπακοή. Εάν όχι για την ημέρα της Παρασκευής, τουλάχιστον για την επόμενη εβδομάδα. Ας ακύρωνε με αυτόν τον τρόπο η ίδια η βάση την απόφαση της, γιατί θα έκρινε ότι δεν μπορεί να την υλοποιήσει.

Η κατάσταση μέχρι την Τετάρτη άλλαζε μέρα με τη μέρα. Μπορεί η ΑΔΕΔΥ και ΓΣΣΕ να μην μας στήριξαν, υπήρξαν όμως πολλοί απ’ τους ανθρώπους των κινημάτων, που χωρίς να είναι εκπαιδευτικοί, ήταν έτοιμοι να βγουν μαζί μας στο δρόμο. Ήδη οργάνωναν περιφρούρηση σχολείων και εδώ στην Ηλεία, αλλά και πανελλαδικά. Κάποιοι πίστεψαν μάλιστα ότι ο αγώνας των εκπαιδευτικών μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους της τρικομματικής κυβέρνησης. Το κίνημα έρχεται πάντα σαν χιονοστιβάδα. Ξεκινά πολλές φορές από εκεί που δεν το περιμένεις και όταν δεν το περιμένεις.

Η κινηματική διάθεση των εκπαιδευτικών έφτασε πολύ ψηλά, αλλά την σπρώξατε σε ελεύθερη πτώση. Ακυρώσατε αποφάσεις των πιο μαζικών συνελεύσεων των τελευταίων δεκαετιών στείλατε τους καθηγητές  «σπίτι τους» με σκυμμένο το κεφάλι και δώσατε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να νιώθει δικαιωμένη για τις αυταρχικές τις επιλογές. Η μεγάλη παθογένεια του κινήματος στις ημέρες μας δεν είναι ότι ηττάται αλλά ότι παραιτείται.

Κάτι ήξερε ο στιχουργός που έλεγε:

«Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο

μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία

διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας

μ’ επαναστατική φρασεολογία.»

                Ασμής Λάζαρος, Μιχοπούλου Χ