Πότε μπορείτε να απεργείτε… Του Μιχάλη Πετρόπουλου

Πότε μπορείτε να απεργείτε… Του Μιχάλη Πετρόπουλου

Μεγάλη αναταραχή έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την πρόταση της ΟΛΜΕ για απεργιακές κινητοποιήσεις κατά την περίοδο των εξετάσεων. Αναταραχή σκόπιμη, μιας και οι τοπικές ενώσεις των καθηγητών δεν έχουν συνεδριάσει ακόμα, για να καταλήξουν στην απόφαση στήριξης ή όχι της εισήγησης τού κεντρικού τους συνδικαλιστικού οργάνου.

Ως εκ τούτου, προκαλεί εντύπωση η βιαιότητα με την οποία η κυβέρνηση φρόντισε ‘‘προληπτικά’’ να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να γίνει δεκτή η εισήγηση της ΟΛΜΕ. Περιττό να πούμε ότι αδυνατούμε να θυμηθούμε πότε έγινε προληπτική επιστράτευση για τελευταία φορά. Δεν τίθεται θέμα για την προφανή αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική αυτή πρακτική, που παρόμοιά της δύσκολα θα βρει κανείς σε χώρα που ευαγγελίζεται τη δημοκρατία. Μάλιστα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, από το βήμα της Βουλής, όπου μόνο αντιλαϊκά και βάρβαρα μέτρα λαμβάνονται εδώ και τρία χρόνια, είχε χαρακτηρίσει, μόλις προ δύο περίπου ετών, την πολιτική επιστράτευση  ‘‘χουντική πρακτική’’. Για του λόγου το αληθές, μπορείτε να τον δείτε κινηματογραφημένο να το λέει στις 11/02/2011, τονίζοντας ότι η λήψη τέτοιων μέτρων προκαλούν κοινωνικές εκρήξεις (sic).

Σήμερα, λοιπόν, τίθεται το θέμα της κατάλυσης του δικαιώματος στην απεργία, που είναι περιττό να αναφέρουμε ότι έχει κατακτηθεί με τόνους δακρύων και αίματος. Συστηματικά τα τελευταία έτη όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι που έχουν απεργήσει, έχουν λοιδορηθεί και διαπομπευτεί με τον πλέον σκαιό τρόπο, πρωτοστατούντων των γνωστών ιδιωτικών ενημερωτικών καναλιών. Επιπλέον, σχεδόν στην ολότητά τους, η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποφανθεί ότι οι απεργίες είναι ‘‘παράνομες και καταχρηστικές’’, αποδεικνύοντας ότι ναι μεν είναι τυφλή, όχι κουφή δε, τείνοντας μονίμως ευήκοον ους προς μια κατεύθυνση… Ενδεικτικά, μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα ‘‘Δικαστήρια και απεργίες: Μια «μονομανής» πρακτική’’, του Δημήτρη Α. Τραυλού-Τζανετάτου, ομότιμου καθηγητή εργατικού δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, δημοσιευμένη σε πλήθος ιστοσελίδων^[1] και μια σύντομη ιστορική αναφορά «Παράνομη και καταχρηστική», του Μιχάλη Ραμπίδη.^[2]

Για να μην κουραζόμαστε, πια, όλοι με το πότε μπορούν και επιτρέπεται να απεργούν κάποιοι και βασιζόμενοι στην πρόσφατη εμπειρία, καταθέτουμε έναν κατάλογο με τους επαγγελματικούς κλάδους στους οποίους δεν επιτρέπεται η απεργία, παράλληλα με τις περιόδους που αίρεται η απαγόρευση αυτή. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε ότι δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν:

- Οι γιατροί, γιατί προέχει η υγεία του λαού. Εξαιρούνται οι ώρες που δεν έχουν εξέταση ασθενών.
- Οι δικαστές, γιατί προέχει η απονομή της δικαιοσύνης υπέρ του δημοσίου. Εξαιρούνται οι υποθέσεις μεταξύ ιδιωτών.
- Οι ένστολοι, γιατί προέχει η τήρηση της τάξης των κρατούντων και η φύλαξη των δημοσίων προσώπων. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε εξαίρεση.
- Οι καθηγητές, γιατί προέχει η ηρεμία των παιδιών, τα οποία δεν έχουν βιβλία, διδάσκοντες, θέρμανση, τροφή κλπ. Εξαιρούνται οι περίοδοι διακοπών.
- Οι εργαζόμενοι στη ναυτιλία, γιατί προέχει η συγκοινωνία με τα νησιά. Εξαιρούνται οι περίοδοι που κανείς δεν μετακινείται.
- Οι εργαζόμενοι στους λιμένες, γιατί προέχει το συμφέρον των πολυεθνικών. Εξαιρούνται οι ώρες που δεν πραγματοποιούνται φορτοεκφορτώσεις.
- Οι εργαζόμενοι στην αεροπλοΐα, γιατί οι ουρανοί δεν τους ανήκουν. Εξαιρούνται οι ώρες που δεν πετά τίποτα.
- Οι δημοσιογράφοι, γιατί προέχει η ενημέρωση των αμνοεριφίων, ιδίως μέσω τηλεόρασης. Εξαιρείται η περίοδος μεταξύ 01:00 π.μ. και 07:00 π.μ., όπου όλοι κοιμούνται –ούτως ή άλλως.
- Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, γιατί προέχει η ανάπτυξη της ταλαίπωρης οικονομίας. Εξαιρούνται οι ώρες εκτός ωραρίου.
- Οι μεταφορείς, γιατί προέχει η τροφοδοσία της πολύπαθης αγοράς. Εξαιρούνται οι περίοδοι επάρκειας αγαθών.
- Οι αγρότες, γιατί πρέπει όλοι να τρέφονται. Εξαιρούνται οι περίοδοι συγκομιδής των προϊόντων τους.
- Οι εργαζόμενοι στις  δημόσιες υπηρεσίες, γιατί προέχει η εξυπηρέτηση του πολίτη. Εξαιρούνται οι ώρες που υπηρεσίες είναι κλειστές.
- Οι ανθρακωρύχοι, οι εργαζόμενοι στα διυλιστήρια και τα πετρέλαια, γιατί προέχει η παροχή καύσιμων υλών. Εξαιρούνται οι ώρες που δεν εξορύσσουν.
- Οι εργαζόμενοι στην οικοδομή, γιατί προέχει η στέγαση όλων. Εξαιρούνται οι ώρες που δεν είναι στο γιαπί.
- Όλοι οι υπόλοιποι, γιατί προέχει η ηρεμία της κυβέρνησης.

Εν κατακλείδι, δεν επιτρέπεται η απεργία εν ώρα εργασίας. Εξαιρούνται όλες οι υπόλοιπες ώρες.

Τελικά, η απεργία επιτρέπεται σ” όλους τους υπόλοιπους, που εδώ που τα λέμε δεν έχουν και λόγο να απεργήσουν (υπουργοί, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοεκδότες, εργολάβοι δημοσίων έργων και τα συναφή). Επίσης, επιτρέπεται η απεργία στους ανέργους, αρκεί να μη συναθροίζονται σε δημόσιους χώρους και καταλαμβάνουν τα παγκάκια της κας Δημουλά.

Πραγματικά, το πράγμα έχει φθάσει στα όρια της γελοιότητας, αν δεν την έχει ξεπεράσει κιόλας. Γιατί δεν καταργείται το δικαίωμα στην απεργία και συνταγματικά να τελειώνουμε; Ούτως ή άλλως, όλες οι απεργίες κρίνονται από τα δικαστήρια παράνομες και καταχρηστικές. Κάθε τι που αποδεικνύει και αναδεικνύει τη γύμνια των κυβερνώντων είναι αντεθνικό, κατευθυνόμενο και σε βάρος του πάντα δοκιμαζόμενου λαού, το καλό του οποίου γνωρίζουν, μόνο και μονίμως, οι πάνσοφοι πολιτικοί  μας. Ή δεν είναι έτσι;

Για να μην έχουμε και ψευδαισθήσεις για το που ζούμε και τι δικαιώματα έχουμε…

[1] http://www.alfavita.gr/apopsi/ και http://enthemata.wordpress.com/2013/02/03/travlos-2
[2] http://taxalia.blogspot.com/2013/01/blog-post_103.html

Μιχάλης Πετρόπουλος
Φυσικός