2 Απριλίου – Παγκόσμια Ημέρα για τον Αυτισμό και τους Αυτιστικούς Ανθρώπους

Ο αυτισμός συχνά περιγράφεται από μερικούς ανθρώπους σαν ένα παζλ που του λείπει ένα κομμάτι. Οι άνθρωποι που έχουν αυτισμό αναφέρουν ότι βιώνουν την κατάσταση του αυτισμού τους σαν ένα μεγάλο δοχείο με πολλά διαφορετικά παζλ, ανακατεμένα μεταξύ τους, με όλα να έχουν κάποια κομμάτια που λείπουν και κάποια κομμάτια επιπλέον, που όμως δεν ανήκουν σε κανένα από τα υπάρχοντα παζλ!  Tο παζλ είναι η ιδέα που επικρατεί στο μυαλό των αυτιστικών ατόμων σχετικά με την ιδιαιτερότητα που έχουν: «Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να δω ποια κομμάτια αντιστοιχούσαν σε κάθε παζλ. Από εκεί και πέρα, έπρεπε να δουλέψω αρκετά σχετικά με το ποια ήταν τα κομμάτια που έλειπαν και ποια κομμάτια υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί» (Williams, 1996).
He Misunderstood Child-το παιδί που δεν κατάλαβε κανείς
από την Kathy Winters


Είμαι το παιδί που φαίνεται γεμάτο υγεία.
Γεννήθηκα με δέκα δάχτυλα στα χέρια και δέκα δάχτυλα στα πόδια.
Όμως κάτι είναι διαφορετικό, κάπου στο νου μου
Και τι είναι αυτό, κανείς δεν ξέρει.
Είμαι το παιδί που κάνει το δικό του αγώνα στο σχολείο
Αν και όλοι λένε ότι είμαι απόλυτα έξυπνος.
Λένε πως απλώς είμαι τεμπέλης – «μπορεί να μάθει, αν προσπαθήσει».
Όμως εγώ απλώς δεν ξέρω από πού να αρχίσω.
Είμαι το παιδί που δε θα φορέσει τα ρούχα
που με πληγώνουν ή που ενοχλούν τα πόδια μου.
Τρέμω τους δυνατούς, ξαφνικούς ήχους
και δε μπορώ να διαχειριστώ πολλές μυρωδιές
και γεύσεις – υπάρχουν λίγα φαγητά που θα έτρωγα.
Είμαι το παιδί που δε μπορεί να πιάσει τη μπάλα.
Και τρέχει μ’ έναν αλλόκοτο τρόπο.
Είμαι ο τελευταίος επιλαχών στην ομάδα
Και μαζεύομαι καθώς κάθομαι εκεί και περιμένω.
Είμαι το παιδί με το οποίο κανείς δε θα παίξει,
το παιδί που γίνεται θύμα εκφοβισμού και πειραγμάτων.
Προσπαθώ να ενσωματωθώ και θέλω να με συμπαθούν
Αλλά τίποτα απ’όσα κάνω δε φαίνεται να ικανοποιεί τους άλλους.
Είμαι το παιδί που έχει εκρήξεις και παράξενες συνήθειες.
Ακόμα και σε πράγματα που φαίνονται όμορφα ή απλώς κοινότυπα
Ποτέ δε θα μάθεις πώς πανικοβάλλομαι μέσα μου.
Όταν χάνομαι στο θυμό και το φόβο μου.
Είμαι το παιδί που θυμώνει και είναι ανήσυχο.
Παρόλο που συνεχώς μου λένε να κάθομαι ακίνητος και να είμαι καλός.
Πραγματικά, πιστεύεις ότι επιλέγω το να βγαίνω εκτός εαυτού;
Δεν ξέρεις ότι θα το έκανα αν μπορούσα;
Είμαι το παιδί με τη ραγισμένη καρδιά
Ακόμη κι αν συμπεριφέρομαι σα να μη με νοιάζει στ’ αλήθεια.
Ίσως υπάρχει ένας καλός λόγος για τον οποίο ο Θεός με έκανε έτσι.
Ίσως υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλει να μοιραστεί.
Είμαι το παιδί που έχει ανάγκη να το αγαπάτε.
Να το αποδέχεστε και να το εκτιμάτε.
Είμαι το παιδί που δεν το κατάλαβαν ποτέ.
Ναι, είμαι διαφορετικός – κι όμως, τόσο ίδιος με εσένα.
Η λέξη «αυτισμός» συνεχίζει ακόμη να είναι μια στερεοτυπική έννοια που προξενεί μεγάλο άγχος και φόβο στους περισσότερους ανθρώπους – οπτικοποιούν την έννοια σε ένα άτομο που δε μιλά, δεν είναι προσιτό στους άλλους, μπορεί να είναι επιθετικό, να φωνάζει, ένα παράξενο ον με ασυνήθιστους τρόπους που δεν προσιδιάζουν στην καθημερινή, συνηθισμένη μας ζωή, με ιδιαίτερες ικανότητες στα μαθηματικά, στην απομνημόνευση, στη ζωγραφική, κλπ., και μοιάζει τελείως αποκομμένο από την επικοινωνία με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο όρος «αυτισμός» προέρχεται από την ελληνική λέξη «αυτός» ή «εαυτός». Ο όρος αυτός αναφέρεται σε μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινή άποψη για τα πράγματα, βλέπουν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο, σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Ο Πρώιος (1999) το θέτει πολύ πετυχημένα: “Είναι δύσκολο το οχυρωμένο παιδί με αυτισμό να κάνει την άλωση. Για να καταλάβουμε τη δυσκολία του αυτισμού, ας προσπαθήσουμε να διαβάσουμε ανάποδα ένα κείμενο, δηλαδή, να κάνουμε ανάποδο διάβασμα. Δεν μπορούμε ή δυσκολευόμαστε πάρα πολύ, γιατί ο εγκέφαλός μας μας δίνει την έννοια αυτού του κειμένου, χωρίς όμως να βγαίνει κάποιο νόημα”.
Ο αυτισμός υπήρχε πολύ πριν του βάλει κάποιος αυτή την «ταμπέλα», πολύ πριν δημιουργηθούν οργανισμοί για αυτόν και πολύ πριν γίνουν ταινίες και βιβλία για αυτόν. Στοιχεία του αυτισμού υπάρχουν σε παραμύθια και ιστορίες με νεράιδες, ξωτικά και μάγια, όπως και σε παλιές πραγματικές ιστορίες με παράξενα παιδιά και γνωστούς «τρελούς».
Κάποια από τα βασικά στοιχεία του αυτισμού είναι: διαταραχή στην ικανότητα της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, δυσλειτουργία στην επικοινωνία, συγκεκριμένες «παράξενες» συμπεριφορές, «παράξενες» αντιδράσεις σε αισθητηριακά ερεθίσματα, διαταραχή στη χρήση της φαντασίας.

Η πρώτη μελέτη του Kanner για τον αυτισμό υπογραμμίζει μια σειρά γνωρισμάτων, τα οποία ο ίδιος εξέλαβε ότι είναι χαρακτηριστικά όλων των παιδιών που είδε.Τα γνωρίσματα αυτά είναι τα ακόλουθα: υπερβολική αυτιστική μοναχικότητα, αγχωτική καταθλιπτική επιθυμία για τη διατήρηση της ομοιότητας, εξαιρετική μνήμη, καθυστερημένη ηχολαλία, υπερευαισθησία σε ερεθίσματα, περιορισμός στη διαφορετικότητα αυθόρμητης δραστηριότητας, καλές γνωστικές δυνατότητες, υψηλά νοήμονες οικογένειες.

κάνε κλικ για το πρόγραμμα

Υπέρ-Δομή. Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό πιλοτικό πρόγραμμα στο οποίο αναπτύχθηκαν πρότυπες υπερμεσικές εφαρμογές που ενσωματώνονται στο περιβάλλον του λογισμικού «LT125DP». Χαρακτηριστικά αυτών των εφαρμογών είναι ο υψηλός βαθμός διαδραστικότητας, η παραμετροποίησή τους, η διαβάθμισή τους όσον αφορά το βαθμό δυσκολίας και η δυνατότητα εμπλουτισμού τους από τους χρήστες εκπαιδευτικούς.

“Κάποιος είπε γι’ αυτόν ότι κάνει τη διαφορά. Το ερώτημα είναι προς τα πού; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω; Αλλά τι σημαίνει πάνω και κάτω; Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Το ζητούμενο είναι η κοινωνική προσαρμογή, ήκοινωνική καταξίωση ή υπέρβαση απ’ αυτήν;
Ο κύριος ήσυχος κουβαλά μέσα του την αμφιβολία. Δεν είναι εύκολο να τον καταλάβεις. Αυτό δε σημαίνει κάποια αδυναμία. Αν δεν «πιάνεις» τον κύριο ήσυχο είναι μάλλον γιατί αυτός πετά, ενώ εσύ είσαι γήινος. Αυτός πετά μόνος του, έντομο ή πουλί δεν έχει σημασία. Απλά το πουλί διανύει μεγαλύτερες αποστάσεις, και το έντομο εύκολα το σκοτώνεις.
Ο συμπαθητικός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει τη λύση στο ποιος προϋπήρχε, η κότα ή το αβγό, κουβαλά πάνω του ένα ζεστό χαμόγελο ή μια βαθιά μελαγχολία.
Κοινωνική καταξίωση ή κοινωνική ανασφάλεια αποτελούν τα στάνταρντς και το δίπολο μέσα σ’ ένα ψυχόδραμα. Μοναξιά κι ελευθερία. Φυγή κι απομόνωση. Μέσα στα λίγα κρύβονται τα πολλά, γι’ αυτό έχει νόημα «η μιας ώρας ελεύθερη ζωή». «Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι» γιατί «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».Απλά, λίγοι τα αναμετρώνται με την αλήθεια.
Ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται; Που βρίσκεται η πηγή της αγάπης; Ποιος είναι ο
Δημιουργός και ποιο το κτίσμα; Τι είναι Άγιος και τι αμαρτωλός; Πόσο είναι κοντά
η κατανόηση στην επιείκεια; Μήπως ακόμα και το μίσος καταλήγει τελικά στην
αγάπη;
Ο κύριος ήσυχος μοιάζει με τον άνθρωπο της βροχής. Έναν συμπαθητικό κυριούλη. Κάτι ανάμεσα σε τρελό και παιδί. Που αν ανοίξει το στόμα του και μιλήσει, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Τι λέει ρε ο μπαγάσας;
Οι κύριοι και κυρίες ήσυχοι είναι οι Έλληνες ενήλικες Αυτιστικοί (κλασικός αυτισμός), οι Asperger (σύνδρομο Asperger) και οι ΥΛΑ (Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτιστικοί).
Ελάτε να μας γνωρίσετε..”
Με αυτόν τον τρόπο μας συστήνονται τα μέλη του Συλλόγου Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών και ΥΛΑ. Στόχοι του Συλλόγου είναι ο εντοπισμός των ενηλίκων αυτιστικών, η υποστήριξη σε ειδικές καταστάσεις που αυξάνουν το άγχος του αυτιστικού και κάνουν πιο αιχμηρά τα προβλήματα επικοινωνίας, η επανένταξη των αυτιστικών ενηλίκων και  η συμβουλευτική βοήθεια σε οικογένειες με παιδιά με αυτισμό. Το σημερινό αυτιστικό παιδί θα γίνει ενήλικας αυτιστικός!!! Είναι δίπλα μας…ας απλώσουμε το χέρι μας!!!
Ας προσπαθήσουμε να προωθήσουμε την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τον αυτισμό και τους αυτιστικούς κάθε μέρα, κι όχι μόνο κάθε 2 του Απρίλη. Ας κάνουμε την καθημερινότητά μας έναν αδιάκοπο αγώνα, υπενθυμίζοντας πως το να είναι κανείς αυτιστικός είναι απλώς ένας τρόπος του να είναι κανείς άνθρωπος.
πηγή: καλειδοσκόπιο